W Opocznie niewielką cerkiew na Placu Zamkowym, w stylu rosyjskim, wybudowano wyłącznie z ofiar wiernych. Głównym ofiarodawcą był metropolita moskiewski Włodzimierz, który przekazał na ten cel 10 tys. rubli. Cerkiew uroczyście wyświęcono jesienią 1911 roku. Świątynia była zbudowana na planie krzyża greckiego. Główną bryłę wieńczyła baniasta kopuła. Cerkiew była dwupoziomowa. Wejście prowadziło pod baniastym portalem wykonanym z białego piaskowca. Dach pokryto blachą miedzianą. Ikony do cerkwi napisał petersburski malarz Wasiljew. Rzeźbiony w drewnie ikonostas oraz ikony w złocie zakupiono w Ławrze Kijowsko-Pieczerskiej. Cerkiew ogrodzono metalowym, kutym, ażurowym ogrodzeniem. Świątynia nie miała etatowego duchownego, nabożeństwa sprawował raz w tygodniu duchowny z parafii w Końskich. Parafian w tym okresie było sto pięćdziesiąt osób.
Cerkiew funkcjonowałа do 15 maja 1915 roku – dnia wkroczenia wojsk austriackich. Następnie budynek stał pusty. W 1924 roku władze miejskie podjęły decyzję o jego rozbiórce, asygnując na ten cel 5 tys. złotych. Prace rozpoczęto dopiero w 1930 roku. Wyposażenie oraz ikony z ikonostasu przeniesiono do kościoła katolickiego św. Bartłomieja w Opocznie, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego. W końcu lat dziewięćdziesiątych dwie ikony, przedstawiające świętych Archaniołów Michała i Gabriela, zostały oddane do cerkwi w Sokołowsku, niedaleko Wałbrzycha. W kościele pozostawiono namalowane kopie tych ikon. Część metalowego ogrodzenia wykorzystano wokół pomnika T. Kościuszki, a w latach sześćdziesiątych XX wieku ogrodzono nim boisko sportowe Szkoły Podstawowej Nr 2. Jedyny zachowany fragment budynku cerkwi pieczołowicie przechowuje na swojej posesji Pan Włodzimierz Koperkiewicz w Ogonowicach.
