grodziska – dwory – pałace – zamki

Dwór w Czermnie

Czermno, dwór od frontu. Nie poczesnym był z kształtu dworzec mego Dziadka,  w którym niegdyś się zrodził, dożył dni ostatka. Fot. Kazimierz Kulwieć z ok. 1911,  w: Wieś i miasteczko. Materiały do architektury polskiej, Warszawa 1916, (FBC). W połowie roku bieżącego [artykuł został opublikowany w 1911 roku – KW] odegrany został ostatni akt upadku dóbr Czermna, położonych w pow. koneckim, gub. radomskiej (14 wiorst od Przedborza nad Pilicą). Na gruncie […]

Dwór w Czermnie Czytaj dalej »

Dwór w Giełzowie

Giełzów, fragment wsi. Foto. Paweł Kałwiński. Miejscowość Giełzów jest wioską położoną na skraju Wzgórz Opoczyńskich, stanowiących część makroregionu Wyżyny Przedborskiej. Od zachodniej strony sołectwa płynie rzeka Drzewiczka. Sołectwo wsi Giełzów leży w północno – zachodniej części gminy Gowarczów, w powiecie koneckim. Powierzchnia Sołectwa wsi Giełzów liczy 678 ha. Posiada również teren należący do wspólnoty wiejskiej o powierzchni 67 hektara w czterech działkach,

Dwór w Giełzowie Czytaj dalej »

O archeologicznych pozostałościach tekstylnych z Końskich

Końskie, fot. Roch Baranowski 1925 rok. Teren wykopalisk archeologicznych  [ze zbiorów Ryszarda Cichońskiego] 17 czerwca 2011 roku na stronie konskie.org.pl ukazał się tekst „Końskie, wykopaliska archeologiczne w 1925 roku”. Powyższy artykuł opisuje badania archeologiczne przeprowadzone na cmentarzysku wczesnośredniowiecznym, które odkryto podczas budowy parowozowni. Stanowisko to jest szeroko znane w środowisku archeologów. Wielokrotnie badacze omawiali wydobyte w trakcie prac zabytki, czy tez szczątki ludzkie.

O archeologicznych pozostałościach tekstylnych z Końskich Czytaj dalej »

Fałków. Dwór

Fałków pojawił się w źródłach w 1303 roku, kiedy to właścicielami byli Doliwowie, zwani pierwotnie Szyrzykami, a potem Fałkowskimi. Pierwszym znanym dziedzicem był Stanisław Szyrzyk. Lokacja miasta za zgodą Kazimierza Wielkiego na prawie magdeburskim miała miejsce na gruntach rodowej wsi Piotra i Jakuba Szyrzyków, synów Stanisława w roku 1340. Późniejszymi właścicielami miasta byli: Piotr zwany Pietrasz, jego syn Jan, Jan Czeczerad oraz Piotr Mleczko. W 3

Fałków. Dwór Czytaj dalej »

Końskie, wykopaliska archeologiczne w 1925 roku

Końskie, kwiecień 1925 r. Pan Ludwik Sawicki bada świeżo odkryte szkielety.  Opodal inż. Mirski. [ze zbiorów KW] W 1925 roku, w początkach kwietnia przyjechałem na ferie wielkanocne do Końskich. W drugim dniu po przyjeździe spotkałem na ulicy kolegę gimnazjalnego Tadzia Mickiewicza, który w rozmowie nadmienił, że na „Budowie” robotnicy wykopują ludzkie kości i wywożą je na cmentarz. (“Budową” mieszkańcy Końskich nazywali rozległy plac w północnej części miasta, gdzie rozpoczęto planowanie i równanie gruntów

Końskie, wykopaliska archeologiczne w 1925 roku Czytaj dalej »

Wąglany. Gródek stożkowaty

Gródek stożkowaty w Wąglanach [gmina Białaczów, przy trasie 726 Opoczno – Żarnów] znajduje się na tyłach zabudowań mieszkalno-gospodarczych, wśród łąk na prawym brzegu rzeki Wąglanki. Obecnie jest to słabo już manifestujący się w terenie kopiec w formie niewielkiego wzniesienia na planie nieregularnego koła o wymiarach 21×24 m i około 2 m wysokości. Od strony południowej i częściowo zachodniej bardzo słabo rysują się pozostałości fosy. Archeologiczne badania

Wąglany. Gródek stożkowaty Czytaj dalej »

Białaczów – dwór na kopcu

Białaczów, położony w południowo–wschodniej części województwa łódzkiego, około 10 km na południe od Opoczna, znany jest nam przede wszystkim z klasycystycznego pałacu rodziny Małachowskich. Miejscowość wzmiankowana była już w źródłach pisanych pochodzących z pierwszej połowy XIII stulecia. W średniowieczu Białaczów należał do rodu Odrowążów, w XVI wieku, drogą koligacji małżeńskich, dostał się w ręce Kochanowskich, natomiast w pierwszej połowie XVIII stulecia zakupili go Małachowscy. Białaczów – dwór

Białaczów – dwór na kopcu Czytaj dalej »

Petrykozy. Grodzisko

Relikty średniowiecznej siedziby pańskiej w postaci tzw. grodziska stożkowatego w Petrykozach położone są na wyspie, pomiędzy ramionami rzeki Drzewiczki, około 320 m na południowy wschód od kościoła parafialnego p.w. św. Doroty. Obiekt wzmiankowany był przez Jana Długosza, który określił go jako praedium unicum militare. W starszej literaturze założenie wiązane było ze strefą graniczną kasztelanii skrzyńskiej lub żarnowskiej, oraz z komorą celną przy trakcie Żarnów – Skrzyńsko, i datowane na XI-XII, bądź

Petrykozy. Grodzisko Czytaj dalej »

Modliszewice koło Końskich. Dwór obronny

Na niewielkiej elipsoidalnej wysepce (około 73×45 m) od strony południowej ulokowany jest budynek dworu. Naukowcy uważają, że wzniesienie dworu można datować na lata dziewięćdziesiąte XVI wieku z inicjatywy Andrzeja Modliszewskiego. W okresie zaś wcześniejszym funkcjonował prawdopodobnie dwór drewniany (druga połowa wieku XV). Od strony północnej na poziomie I piętra nad otworem wejściowym zachował się majuskulny napis CHRISTUS REX FORTIS VENIT IN PACE ET D[EUS HO]MO FACTUS EST SI DEUS

Modliszewice koło Końskich. Dwór obronny Czytaj dalej »

Kazanów Stary koło Końskich. Dwór obronny

W całości rozpoznany został dwór w Kazanowie Starym koło Końskich. Po wynikach prac archeologiczno-architektonicznych wiemy, że anonimowy dotychczas pagórek, znajdujący się naprzeciwko zespołu klasztoru pobernardyńskiego, kryje w sobie relikty dość skomplikowanej przestrzennie obronnej rezydencji, wzniesionej, zdaniem Edwarda Ćwiertaka, prawdopodobnie przez Marcina (+1587), być może przy współudziale Mikołaja (fundatora tutejszego klasztoru) Kazanowskich, w latach około 1540-1550 (E. Ćwiertak Murowany dwór obronny z XVI wieku

Kazanów Stary koło Końskich. Dwór obronny Czytaj dalej »