Produkcja orzełków 1943, 1944. Kornica k. Końskich

Orzełek do czapki żołnierza Batalionów Chłopskich z kieleckiego. Orzełek został wykonany w czerwcu 1943 r. w warsztacie kowalskim Ludwika Piwowarczyka w Korytnicy [sic! - Kornicy] pow. konecki, woj. kieleckie przez Ignacego Grochulskiego- członka plutonu BCh w Korytnicy [sic! - Kornicy]. Ignacy Grochulski wykonał około 400 tych orzełków, które rozprowadzono wśród członków Batalionów Chłopskich. Orzełek wykonany z blachy aluminiowej przedstawia orła pod korona z rozpostartymi skrzydłami umieszczonego na zwieńczeniu tarczy obronnej. Orzełek wykonany według wzoru orzełków używanych w WP wg wzoru 1927 roku. Opis z karty katalogowej Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Orzełek do czapki żołnierza Batalionów Chłopskich z kieleckiego.
Orzełek został wykonany w czerwcu 1943 r. w warsztacie kowalskim Ludwika Piwowarczyka w Korytnicy [sic! – Kornicy] pow. konecki, woj. kieleckie przez Ignacego Grochulskiego
– członka plutonu BCh w Korytnicy [sic! – Kornicy]. Ignacy Grochulski wykonał około 400
tych orzełków, które rozprowadzono wśród członków Batalionów Chłopskich.
Orzełek wykonany z blachy aluminiowej przedstawia orła pod korona z rozpostartymi skrzydłami umieszczonego na zwieńczeniu tarczy obronnej. Orzełek wykonany według wzoru orzełków używanych w WP wg wzoru 1927 roku.
Opis z karty katalogowej Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Nietypową formą działalności podziemnej była w późniejszych latach okupacji, produkcja orzełków do czapek dla oddziałów AK i BCh. Prowizoryczna odlewnia znajdowała się w kuźni u Ludwika Piwowarczyka ps. „Oracz”. Produkcją zajmowali się: Stanisław Piwowarczyk ps. „Muchomor”, Józef Słowiński ps. „Błysk” i Ignacy Grochulski. Produkcja orzełków trwała od marca do sierpnia 1944r. W sumie wykonano kilkaset odlewów. Niezbędny sprzęt odlewniczy i odpowiednie materiały z fabryki Herzfeld-Victorius, dostarczył Mieczysław Szczygieł ps. „Klon”, mieszkaniec Końskich. Złom cynkowy jako materiał odlewniczy był pozyskiwany ze składowisk niemieckich naczyń. Jeden z nielicznych zachowanych egzemplarzy znajduje się obecnie w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Stanisław Piwowarczyk. ps. „Muchomor”. Józef Słowiński ps. „Błysk”. Ludwik Piwowarczyk (rozstrzelany w Baryczy 23 września 1943). Fot. zamieszczone w książce Marka Piwowarczyka, Kornica.
Stanisław Piwowarczyk. ps. „Muchomor”, Józef Słowiński ps. „Błysk”, 
Ludwik Piwowarczyk (rozstrzelany w Baryczy 23 września 1943).
Fot. zamieszczone w książce Marka Piwowarczyka, Kornica.

Również w tej samej kuźni i w tym samym czasie, uruchomiono produkcję tzw. kolczatek, które rozrzucane na drogach powodowały przebicie opon samochodowych. Wyprodukowano także kilkaset butelek zapalających z benzyną.

Marek Piwowarczyk
[w: Marek Piwowarczyk, Kornica, Końskie 2000]
Kornica k. Końskich. Zabudowania gospodarcze kowala Ludwika Piwowarczyka. Po prawej stronie znajdowało się zadaszenie kuźni. Fot. KW
Kornica k. Końskich. Zabudowania gospodarcze kowala Ludwika Piwowarczyka. 
Po prawej stronie znajdowało się zadaszenie kuźni. Fot. KW

Poszedłem tropem informacji, którą podał Marek Piwowarczyk. Zapytałem pracowników w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie o fotografię przekazanego orzełka. Odwiedziłem miejsce, w którym orzełki wykonywano. Rozmawiałem z paniami: Teresą Nowak córką Ludwika Piwowarczyka i Józefą Słowińską z domu Piwowarczyk (95 lat). Staruszka pomimo wieku ma dobrą pamięć; nie jest natomiast możliwe doprecyzowanie szczegółów wykonywania orzełków. [Pani Józefa wspomniała nazwisko kowala Łabędzkiego, który orzełki odlewał].

Zaświadczenie o przekazaniu do MWP w Warszawie orzełka wyprodukowanego na terenie Kornicy. Fot. zamieszczona w książce Marka Piwowarczyka, Kornica.
Zaświadczenie o przekazaniu do MWP w Warszawie orzełka wyprodukowanego na terenie Kornicy. 
Fot. zamieszczona w książce Marka Piwowarczyka, Kornica.

Karta katalogowa znajdująca się w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Karta katalogowa znajdująca się w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Informacje z muzealnej karty katalogowej różnią się nieco od przekazanych w książce. Zakładam, że produkowano orzełki do czapek aluminiowe i cynkowe, w zależności od posiadanego materiału. A może czytelnicy strony podadzą więcej szczegółów, może odnajdą orzełki cynkowe?

KW