Katalog zabytków sztuki podaje: na cmentarzu kościelnym figury kamienne św. Jana Nepomucena na postumencie rokokowym, II połowa XVIII wieku (z parku pałacowego); św. Floriana rokokowa z końca XVIII wieku. Julian Bartoszewicz w 1848 roku opisuje: Od głównego wejścia na cmentarz, pobożność nowszych już czasów wzniosła dość wysoką bramę z wieżą, murowaną z cegły i kamienia, gontami także pobitą. Na wieży znajdują się dwa dzwony i zegar bijący do dziś dnia, który przerywa ciągle powtarzanym, jednostajnym i periodycznym głosem samotność i cichość miasteczka. Są w tej wieży komórki na skład rzeczy kościelnych. I dalej: Budowa bramy zdradza chęć artystyczną. W niszy nad wejściem jest figurka św. Floriana.
Z późniejszej informacji pochodzącej z 1891 roku z dokumentu Historyczna wiadomość o kościołach… dowiadujemy się: Dzwonnica. Naprzeciwko wielkich drzwi kościoła o trzech piętrach, murowana częścią z kamienia, częścią z cegły, pokryta blachą żelazną na wierzchu krzyż żelazny. Na froncie nad wchodem w niszy umieszczony naturalnej wielkości św. Florian rzeźba z kamienia. W tej dzwonnicy są drzwi żelazne w kształcie kraty, na zawiasach i hakach żelaznych bez zamka – dzwonnica ta potrzebuje reperacji. Z opisu Stanisława Tomkowicza zawartego w sprawozdaniu w 1912 roku: Z wycieczki do Królestwa Polskiego wiemy, że w sierpniu 1902 roku wieża już nie istniała – rozpoczęto kopanie fundamentów pod przebudowę kościoła. Była natomiast prowizoryczna dzwonnica drewniana, w której zapewne figura św. Floriana nie była już umieszczona. Z kolei ks. Jan Wiśniewski w 1913 roku opisuje: od strony północnej stoi figura św. Floriana… Nie ma w opisie informacji o figurze św. Jana Nepomucena. Dzisiaj obie figury znajdują się po stronie wschodniej kościoła – św. Jan Nepomucen, figura naturalnej wielkości, z odkrytą głową, z butem o ściętym nosku i pięknie oddanych szatach – od strony ulicy ks. Józefa Granata, a św. Florian o strony północnej. Obie figury nie są polichromowane, mają przebarwienia spowodowane korozją – wymagają miejscowych napraw.
Nic nie wiadomo co do miejsca pierwotnego usytuowania kamiennej figury św. Jana Nepomucena. Zapewne znajdowała się w pobliżu cieku wodnego, który przebiegał przez park (nazywany zwyczajowo Nil). Na planie miasta z około 1830 roku ciek wodny nie jest zaznaczony, natomiast oczko wodne istniało w pobliżu wyburzonego niedawno (7.09.2009 r.) zabytkowego budynku Banku Spółdzielczego na ulicy Zamkowej. Kiedy figura została przeniesiona? Nie wiadomo.
Bibliografia:
1. Julian Bartoszewicz Kościół św. Mikołaja w Końskich, 1848 r.
2. Historyczna wiadomość o kościołach, plebanii i funduszach probostwa w mieście Końskich, położonego w Diecezji Sandomierskiej, Dekanacie Koneckim, Guberni Radomskiej, powiecie koneckim, Końskie 6-18 październik 1891 roku
3. Praca zbiorowa pod redakcją Jerzego Z. Łozińskiego i Barbary Wolf Katalog zabytków sztuki w Polsce, tom III, województwo kieleckie, zeszyt 5, powiat konecki, 1958 rok
4. Ks. Jan Wiśniewski Dekanat Konecki, Radom, 1913 rok
5. Strona internetowa www.nepomuki.pl, autor Fidel.