*Opracowałem ten tekst pod koniec lat 80. XX wieku – Krzysztof Woźniak ** Znaczącej pomocy przy powstaniu szkicu udzielił mi mgr. Jerzy Lejawa (zm. 2011) wówczas pracownik Wojewódzkiego Ośrodka Archeologicznego w Kielcach. Dotychczas przeprowadzone powierzchniowe badania archeologiczne na Ziemi Koneckiej. Przeprowadzono następujące prace archeologiczne:  pozwalają datować, na podstawie „ubogich” znalezisk (rdzenie i odłupki krzemienne/, najstarsze ślady pobytu człowieka na 12 – 8 […]

Małżonkowie Henryk i Teresa z Łubieńskich Cichowscy (w tej kolejności imion i nazwisk onegdaj pisano małżonków) nabyli majątek ziemski Skórnice w powiecie koneckim w ziemi kieleckiej w roku 1888 roku od rodziny Jakubowskich. Henryk Franciszek Salezy Cichowski urodził się 16 sierpnia 1851 roku w domu rodzinnym swoich rodziców, w majątku ziemskim Linów w ziemi sandomierskiej, jako syn Romana i Kazimiery  Leszczyńskich. Jego dziad Piotr Paweł Cichowski był rotmistrzem

Wykopaliska archeologiczne w Końskich „Końskie miasto powiatowe, leży w województwie kaliskiem [SIC!] na północny zachód od Gór Świętokrzyskich. W roku bieżącym, wczesną wiosną, przy wyrównywaniu terenu pod budowę warsztatów kolejowych, natrafiono tam na rozległe cmentarzysko, zawierające zabytki z dawnych czasów. Zawiadomieni o tym konserwatorzy zabytków przedhistorycznych stwierdzili, przyjechawszy na miejsce, iż jest to cmentarzysko słowiańskie i pochodzi z XI wieku. Pod kierunkiem archeologów niezwłocznie rozpoczęto systematyczne rozkopywanie. Prace te trwały przeszło

Już wydawało mi się, że historia produkcji papieru w zagubionej w leśnej głuszy papierni Stadnicka Wola jest banalna, znana wszystkim, wielokrotnie opisana, a tu takie informacje: Pierwsza i najważniejsza: Muszę przesunąć datę powstania papierni (nie leśnej osady) na pierwszą dekadę XIX wieku. Świadczą o tym dwie sprawy. Odnalazłem najstarszą znaną mi datę użycia papieru czerpanego z koneckim filigranem: jest to rok 1810. Znajdzie się on w katalogu zachowanych i odnalezionych koneckich

Huta Stąporków w XVIII Szukając informacji o produkcji papieru w Stadnickiej Woli w zbiorach dokumentów dotyczących Małachowskich i Tarnowskich natknąłem się na bardzo ciekawe informacje dotyczące Huty Stąporków, które trzeba będzie opracować w przyszłości. A ja wspomnę o żeliwnych płytach kominkowych wykonanych w Hucie Stąporków w pierwszej dekadzie działalności zakładu.  Przypomnę, że: X. Józef Osiński w roku 1782 w swoim dziele „Opisanie polskich żelaza fabryk…” podaje: „JW Jan Nałęcz

Dokumenty, wzmianki prasowe z epoki – wybór źródeł. Zamieszanie wokół nazwy leśnej osady fabrycznej Część I Prawie wszyscy historycy współcześnie opisujący XIX-wieczne papiernie w Królestwie Polskim używają nazwy miejscowości – Wola Stadnicka.  Ja spotkałem kilka innych określeń: Stadnicka, Wola Stadnicka, Stadnicka Wola, Stadnickawola, Stadnicka Wólka, Papiernia. Wszystkie nazwy dotyczą tej samej miejscowości, zmieniały się one na przestrzeni prawie wieku. Spróbuję

Dwudziestolecie międzywojenne Współpraca z p. Krzysztofem Woźniakiem zaowocowała kolejnym artykułem, którego temat w mojej głowie tkwił już od jakiegoś czasu. Jednak ciężko było mi się do niego zabrać i dopiero ostatnio przeprowadzona rozmowa telefoniczna z p. Krzysztofem zmotywowała mnie aby wziąć pióro do ręki, a konkretnie usiąść za klawiaturą i zająć się poniższym tematem.  O letniskach w przedwojennym Fałkowie wspomniałem w książce „Z dziejów dawnego Fałkowa. Od średniowiecza do 1945 roku”. Uważam, że jest to temat mało

We wszystkich źródłach historycznych dotyczących powstania Czarnieckiej Góry pojawia się wzmianka, że łódzki lekarz, dr Michał Misiewicz, doceniając walory przyrodnicze okolicy, wykupił kilkanaście hektarów lasów od hrabiego Tarnowskiego, dając początek Czarnieckiej Górze – słynnemu przedwojennemu uzdrowisku. Jednak analiza dostępnych dokumentów i relacji historycznych ukazuje, że początki uzdrowiska były bardziej złożone, a jego historia skrywa mniej znane szczegóły. W artykule Czesława Jankowskiego w „Kurjerze Warszawskim”,

W dniu 22 października członkowie koneckiej Komisji Społecznych Opiekunów Zabytków spotkali się z wykonawcą prac renowacyjnych wschodniej, najstarszej części murów: prezbiterium kościoła p.w. św. Mikołaja w Końskich. Podchodząc sceptycznie do spotkania byłem mile zaskoczony poziomem wiedzy konserwatora kierującego pracami, ciekawymi informacjami, o których dotychczas nie wiedziałem. Zaciekawił mnie element architektoniczny zwany „żabką”, występujący w narożnikach murów. Są już pierwsze rekonstrukcje i warto je zobaczyć. Czy wiedzą Państwo, co to jest?