cmentarze

Cmentarz po lewej stronie szosy do Piotrkowa naprzeciw szkoły podstawowej, założony na planie prostokąta (19 x 16 m). Ogrodzony z dwóch stron siatką, z pozostałych drewnianym płotem, od strony pola częściowo brak ogrodzenia. Od strony szosy bramka z metalowych prętów z napisem : ROK 1914. Wewnątrz w 5 rzędach 21 mogił w postaci pagórków ziemnych. W lewym narożniku od strony szosy większa i wyższa mogiła z drewnianym krzyżem (wys. ok. 3 […]

Pomyków k. Końskich, cmentarzyk osadników niemieckich z połowy XVIII wieku – odnaleziony fragment kamiennego krzyża z symbolami: wiary, nadziei i miłości. Fotografia z 2003 r. KW. Cmentarzyk odwiedzałem już w latach 70. Pozostały nawet negatywy. Warunki wykonania fotografii były bardzo złe – panujący półmrok spowodowany gęstwiną krzaków i drzew samosiejek. Płyty kamienne całe i połamane, gdzieniegdzie groby z płyt żeliwnych tworzących rodzaj skrzyni –

Kirkut w Radoszycach 2014. Z korespondencji z autorem fotografii Sławomirem Chwaścińskim: Cmentarz żydowski w Radoszycach położony jest w lesie, około dwóch kilometrów od miejscowości, po lewej stronie drogi, jadąc w kierunku Lipy. Nieznana jest data jego założenia, wiadomo, że istniał przed 1789 r. Zajmuje on powierzchnię ok 2 ha. Cmentarz w 1886 i 1905 roku był powiększany. Nekropolia została zniszczona w czasach 2 wojny światowej, a proces destrukcji trwał też po 1945 r. Na cmentarzu

Szkic przedstawiający położenie cmentarza żołnierzy niemieckich  w m. Końskie sporządzony przez konecki Magistrat wiosną 1940 roku. Cmentarz żołnierzy niemieckich w Końskich (określany w źródłach jako Wehrmacht Ehrenhain des Friedhofes Konskie czy też Ehrenfriedhof Konskie) powstał na placu zwanym „skwerem miejskim” we wrześniu 1939 roku, wkrótce po wkroczeniu do miasta wojsk niemieckich. Zajmował obszar ograniczony od północy ulicą 3 Maja, od południa ulicą Radomską oraz uliczkami koło „Annotargu”

Końskie, fragment marmurowej płyty wmurowanej w północną ścianę  kościoła p.w. św Anny i św. Jana Chrzciciela. Fot Bartłomiej Woźniak. Zabytkowa marmurowa płyta wmurowana w północną ścianę kościoła p.w. św Anny i św. Jana Chrzciciela. Nagrobek pochodzi z pierwszej dekady XIX wieku. Napis brzmi: LOS TEN KAŻDE GO CZEKA D.O.M. JAKOBOWI LESIAKOWSKIEMU OBYWATELOWI MIASTA KOŃSKIE ŚWIADECTWO WIECZNEGO ŻALU PETRONELA Z LESIAKOWSKICH UKOCHANEMU OJCU WRAZ

Lasy przysuskie. Zapomniane leśne mogiły – Czy żołnierzy września 1939?  A może żołnierzy majora Hubala? Fot. Radosław Nowek. Od ukazania się artykułu o leśnych mogiłach minęło kilka tygodni. W tym czasie otrzymałem wiele telefonów oraz e-maili z informacjami o zapniowskich grobach. Wszystkie informacje wskazywały na to, że w mogiłach pochowani są Polacy, żołnierze zabici podczas wyrywania się z okrążenia 10.09.1939 roku. Dokładna liczba zabitych nie jest jednak znana. Szczegóły dotyczące

Lasy przysuskie: Ruski Bród – Kuźnica – Zapniów – Posada.  Mogiła nieznanego żołnierza września 1939. Fot. Radosław Nowek. O jednej mogile polskiego żołnierza z września 1939 roku wiedziałem od dawna. Miejsce pochówku pokazał mi leśniczy z leśniczówki „Promień” – nieżyjący już, pan Aleksander Kieszek. Według przekazów zatrudnionych w leśnictwie pracowników, szczątki tego żołnierza (NN) zostały znalezione na początku lat pięćdziesiątych w wykrocie pod zwalonym, zmurszałym

Tama – miejscowość położona w powiecie koneckim, w gminie Ruda Maleniecka.  W latach 1975-1998 administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Fot. Dariusz Jaskulski Dawna nazwa miejscowości – Piaski. Obecna wzięła początek od zapory wodnej znajdującej się nieopodal na rzece. Budowla ta odgrywała rolę zarówno mostu, jak i tamy spiętrzającej wodę na potrzeby zakładu w Machorach. W latach 20. XX wieku, kiedy to przedzielono koryto rzeki Czarnej groblą biegnącą od Machor

Lipa, gm. Ruda Maleniecka – zabytkowe nagrobki na cmentarzu parafialnym. Fot. Łukasz Antosik Stare cmentarze powinny być ważnymi nośnikami regionalnej historii okolic dla miejscowego społeczeństwa. Zachowane inskrypcje na nagrobkach pozwalają prześledzić między innymi statut społeczny pochowanych, ich pokrewieństwo, a czasem nawet narodowość. Jednym z takich miejsc jest nekropolia we wsi Lipa, należąca do parafii p.w. śś. Wawrzyńca i Katarzyny, która zlokalizowana została na uboczu od głównych