pocztówki i fotografie

Radoszyce, galeria Biłasówka, wystawa Radoszyce w starej fotografii.  Gospodarz galerii Tadeusz Czarnecki wraz z mamą witają pierwszych gości. Fot. KW. Niezmiernie się cieszę, że mogę po raz kolejny, tylu przyjaciół gościć u siebie, dzisiejszego popołudnia… …Do tych materiałów docierałem w bardzo różny sposób. Nie było to takie proste. Generalnie te fotografie w zestawie 32, które pokazuję państwu; są to fotografie z lat 1909-20, z wyjątkiem 4 fotografii pochodzących z lat czterdziestych

Od syna pani Marii Dorcz (Krzysztofa) dostałem kilka ciekawych informacji. Ukazują one walkę starszej pani o ratowanie zabytków miasta Końskie; w tym przypadku budynku „poczty Malanowicza”. Trzeba dodać – walkę przegraną. Teksty ilustruję fotografiami z tego okresu.1. Pismo p. Marii Dorcz z 9 września 1985 r. do Zarządu Oddziału PTTK w Końskich z apelem o:  remont walącego się budynku i ratowanie jego elementów, jak galeryjki, balustrady,

Przedwojenny dom rodziny Malanowiczów – otoczony niegdyś sadem i ogrodem warzywnym. Przed wyburzeniem na początku lat osiemdziesiątych XX wieku mieściły się tu pomieszczenia poczty (dzierżawione do 1980 roku).Jak ciekawa była historia tego budynku i jego mieszkańców świadczy chociażby fragment wspomnień mówiących, że domownicy podczas ostatniej wojny byli mocno związani z działalnością konspiracyjną, prowadzoną głównie przez syna Zofii Malanowicz – Andrzeja [Zofia Malanowicz aresztowana w Końskich

W galerii pokazuję 7 fotografii sprzed 45 lat. To projekty reklam koneckich sklepów opatrzone dumnym stwierdzeniem „zatwierdzam” i datą 31.08.1965. Rozpoznajmy te miejsca. Fotografie udostępnił Ryszard Cichoński.

Z tą fotografią miałem problem nie tylko ja. W książce 100 lat OSP w Końskich fotografia została podpisana Przemarsz strażaków [raptem pięciu] – lata międzywojenne. W co najmniej dwóch polskich gazetach z maja 1917 roku zamieszczono kilka fotografii z pogrzebu Stanisława Smerdzyńskiego bohatera walk o wolność w 1863 roku. Gazeta informowała: Trumnę weterana w otoczeniu płonących pochodni nieśli żołnierze wojsk polskich. Za trumną z ramienia wojskowości postępowali p. M. Markowski, komisarz

Tę książkę zawsze biorę do rąk z dużą atencją. Widać dobrą, przedwojenna oprawę introligatorską – ręcznie wykonywany ze złoceniami papier okładki, dyskretne tłoczone ozdobniki; widać dobrą rękę mistrza. Sama książka to dla mnie historyka amatora upragniony przedmiot. Jeszcze kilkanaście lat temu praktycznie niedostępna. Nieliczne egzemplarze pojawiały się na aukcjach bibliofilskich chociażby p. Andrzeja Metzgera z Kielc osiągały wysokie ceny (do kilkuset złotych). Mowa o Dekanacie

Działo się w roku 1914 dnia 5 września, w pierwszym miesiącu wojny światowej, w której oddziały Józefa Piłsudskiego wystąpiły do walki z Rosją w celu odzyskania Niepodległej Ojczyzny. W tym dniu oddział kawalerii strzeleckiej pod dowództwem Władysława Beliny Prażmowskiego w składzie 1 plutonu Janusza Głuchowskiego (25. ułanów) idąc z Kielc przez Mniów opanował Końskie po stoczeniu na jego ulicach utarczki z 5 pułkiem Dragonów rosyjskich.Wersja rozszerzona tablicy wymieniała skład oddziału;

Końskie, widok na ulicę Pocztową i na Kopce – tak się jeszcze mówiło na ul. Hubala. Niby „łatwa” pocztówka, a jednak z jej zdobyciem było trochę problemów. [Pocztówka fotograficzna, fot. J. Korpal, z końca lat sześćdziesiątych]. Wiąże się z okresem moich lat szczenięcych. Prawie cała rodzina od strony dziadków Janiszewskich mieszkała w tym narożnym budynku: Suskiewiczowie, Janiszewscy, Szczepanikowie, Gruszczyńscy i Kuletowie – wszystkie okna pierwszego piętra, była jeszcze rodzina Kosmulskich

Cykl rozpoczynam pocztówką z lat trzydziestych XX wieku (Rotofot – Warszawa, fot. Antoni Borowiec) przedstawiającą gloriettę [samodzielna budowla ogrodowa, lub parkowa, usytuowana najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami – Wikipedia]. Nie ma pewności co do daty wzniesienia glorietty – zapewne przełom XVIII i XIX wieku. Istnieje podanie, że władze carskie wyznaczyły hr. Tarnowskiemu podatek od orła, łaskawie zezwalając na jego pozostawienie. Plac