Hubalowym szlakiem

Post scriptum W 2012 roku życie dopisało dalszy ciąg historii. Pojawiła się sugestia o możliwości pochówku zwłok majora Hubala w Dąbrowie koło Tomaszowa Mazowieckiego. W 2016 roku, kolejny raz media zelektryzowała wiadomość o prowadzonych poszukiwaniach. Tym razem trop prowadził do Inowłodza. Ekshumacja w Dąbrowie – rok 2012 Sprawa ekshumacji trzech mogił w Dąbrowie koło Tomaszowa Mazowieckiego nie nabrała medialnego rozgłosu. Nie chciano budzić niezdrowej sensacji, […]

Adam T. Dorcz urodził się w 1921 r. w Łodzi. Do wybuchu II wojny światowej uczył się w Miejskiej Szkole Handlowej oraz w Szkole Rysunku i Malarstwa. W lipcu 1940 r. przedostał się przez „zieloną granicę” do Generalnej Guberni i zatrzymał w Odrzywole. Ponad dwa lata trudnił się handlem i rzemiosłem malarskim, wykonując m.in. dwujęzyczne szyldy i tablice informacyjne. Pod koniec 1942 r. został zatrudniony jako robotnik leśny w Nadleśnictwie Brudzewice i Leśnictwie Bielawy. Niebawem zamieszkał w bielawskiej

Pogoda jak zwykle dopisała. Zapowiadało się deszczowo i śnieżnie. „Henio, jak mówią o majorze Henryku Dobrzańskim – Hubalu uczestnicy „Hubalowej Wigilii”, zadba, żeby podczas wigilii zaświeciło słońce” . I tak się stało.22 czerwca 2007 roku, w 110 rocznicę urodzin majora Hubala, na leśnej polanie odsłonięty został pomnik upamiętniający pobyt w leśniczówce Bielawy żołnierzy majora Hubala. To właśnie tutaj w wigilię Bożego Narodzenia spotkali się podkomendni

Rodzice – Zdzisława i Stanisław Bytnarowie.Geneza pobytu w Niekłaniu – Był taki smutny i taki romantyczny – mówi Matula [Zdzisława Bytnarowa].– Zakochałam się w nim od pierwszej chwili i na zawsze.Ona miała lat 17, on 22.Jakąż piękną stanowili parę.Ona – w błękitnym kapelusiku podkreślającym błękit oczu, zwiewna, delikatna, złotowłosa, sama kruchość i subtelny wdzięk.On – w szarym legionowym szynelu, smukły i wybujały, kruczoczarny, o oczach „jak noc – aksamitnych

1943, styczeń Końskie dn. 29 stycznia 1943 roku. Zakończył się niedawno rok 1942; rok pełen udręki Narodu Polskiego. Nowy rok 1943przynosi nam nowe ofiary. Sytuacja ogólna zaostrza się. Polacy traktowani są jak niewolnicy. nie ustają aresztowania i polowania na ludzi po miastach i wsiach. Zdajemy sobie sprawę, że ten rok będzie bardzo ciężki, lecz jesteśmy ożywieni niezłomną nadzieją, że ten rok będzie ostatnim rokiem niewoli.

Sobota Każdego roku, w pierwszym dniu obchodów, czyli w sobotę, ok. godz. 17.30, zbieramy się na cmentarzu grzebalnym, a prowadzą nas tam nie tyle nogi, ile raczej serce pociąga. Kierujemy się wskazaniem umieszczonym przez „Robotowców” na pomniku pamięci w Niekłaniu: UMARLI ZOBOWIĄZUJĄ ŻYJĄCYCH Stajemy najpierw przy długich mogiłach żołnierskich z roku 1939. Trochę nam się robi przykro, że i trawa na nich zbyt wyrosła, kwiatów tam skąpo i nieco

Na rozkaz SS – Gruppenführera Fritza Katzmanna, dowódcy SS i policji dystryktu radomskiego, po północy 30 marca 1940 roku w kierunku Przysuchy wyruszyły dwa pododdziały policji. Jeden z nich skierował się do Huciska, gdzie został rozgromiony przez stacjonujący tam Oddział Wydzielony Wojska Polskiego majora Hubala. Drugi otoczył wieś Gałki Gielniowskie. – 30 marca 1940 roku o świcie Niemcy okrążyli Gałki Gielniowskie – wspominała