kapliczki i figury przydrożne

Ta pasja drewniana była na krzyżu przy drodze publicznej ze wsi Kije [dawne województwo sandomierskie] 15 mil od wsi Kazanowa. Od pobożnych ludzi wielce była uważaną, w swych potrzebach udawali się modląc przed nią i odbierali pociechę podług swoich żądań. Stało się jednego dnia, pewny z familii Ogończyków około tej figury przechodząc, wyniosłą myślą mianowania niegodny przez wzgardę żadnego uszanowania nie okazał. Uczynił Bóg tak iż nierozumne bydlęta pierwej […]

Kapliczka zbudowana przez pana Jana Krupę w 2000 roku. Poświęcenia dokonano w 2008 roku. Moją rozmówczynią jest starsza, prawie osiemdziesięcioletnia pani. Z przejęciem odpowiada na zadane pytania. Żałuję, że mam tak mało czasu na wysłuchanie opowieści ciągnącej się niepostrzeżenie, a to o kapliczce, a to o czasach, które minęły… Nie wyczuwam oznak rozgoryczenia, wprost przeciwnie. Pytam o kapliczkę.– Wie pan co? Aaa tak se umyśloł ten gospodarz. Ni mom mówi co robić to będę budował sobie

Wędrując z Piasku w stronę Koziej Woli spotkać można kapliczkę. Usytuowana jest na początku wsi przy drodze od strony wschodniej. W pobliżu jakieś stare, umierające zabudowania. Zaciekawiła mnie niewielka, oryginalna tabliczka ceramiczna przyczepiona gwoździem do drewnianego krzyża.— Dzień dobry — ukłoniłem się przechodzącej kobiecie. Rozmówczyni, starsza pani (jak się później dowiedziałem prawie osiemdziesięcioletnia) odpowiedziała i zaczęła się rozmowa. — A na jaką intencję jest ta kapliczka?— To wie pan co.

Wzniesiona w I połowy XIX wieku, usytuowana na niewielkim wzniesieniu w rozwidleniu dróg do Kielc i Końskich. Kaplica jest budynkiem murowanym z kamienia założonym na planie prostokąta, trójbocznie zamknięta. Od zachodu w poziomie parteru, znajdują się dwie kolumny z profilowanymi gzymsami, dźwigające wydatny okap. Parter wieńczy gzyms, którego górne profile przechodzą w głowicę kolumn.  Radoszyce. Kaplica św. Rocha. Fotografia z około 1917 roku W szczycie tej elewacji znajduje się wnęka gdzie umieszczona

Tuż obok domu nr 11 znajduje się stalowy krzyż (pierwotnie był dębowy) i kamienna figura Matki Boskiej stojącej na półkuli depczącej głowę węża oplatającego kulę ziemską. Figurę ufundował Jan Janiszewski około 1935 roku. Miejscowi mówią, że zamówił ją u „Paihnera” z sąsiedniej wsi Paruchy.Napis u podstawy figury S. Palhner. Tą piękną ludową figurę Matki Boskiej z Piasku fotografuję rokrocznie każdej wiosny na rozpoczęcie sezonu wypraw rowerowych

To druga kapliczka, o której wspomina ks. Jan Wiśniewski: Jadąc z Końskich ku Kazanowu, spotykamy po drodze figurę z 11 października 1814 r., nieco dalej stoi figura z 1776 r. odnowiona w 1815 r. [w: Dekanat Konecki, 1913 r.]. Napis na figurze: ODNOWIONA PRZEZ SUKCESORÓW FUNDATORA S. P. W. ZAWILENSKIEGO. DNIA 6. CZERWCA 1818.Nad napisem niezidentyfikowana płaskorzeźba [pytałem specjalistów – wskazywali na wizerunek snopa zboża (można interpretować jako ofiarę złożoną Bogu przez Kaina – rolnika,

Krzyż żeliwny na postumencie kamiennym. Napis: PRZECHODZĄC WESTCHNIJ ZA DUSZE ZMARŁYCH FUNDATORÓW [dalej napis zatarty – prawdopodobnie data 11 PAŹDZIERNIKA 1814 R.]. Ks. Jan Wiśniewski w Dekanacie Koneckim [1913 r.] pisze: Jadąc z Końskich ku Kazanowu, spotykamy po drodze figurę z 11 października 1814 r., nieco dalej stoi figura z 1776 r. odnowiona w 1815 r. Na prawo od figury pierwszej, droga prowadzi do Modliszewic.Przy ulicy Spacerowej pod numerem 12a (nie było numeru 13)

Postument kamienny z żeliwnym krzyżem usytuowany kilkadziesiąt metrów od stalowego mostku i głównej drogi. Napis: BOŻE BĄDŹ MIŁOŚCIW 1843, obrys tarczy herbowej bez wykutego herbu. O kapliczce starsi mieszkańcy Dyszowa mówią hrabiowska i dodając, że pamiętają modlącą się tam hrabinę Tarnowską. Kapliczka kilka lat temu miała swoje „trudne chwile” (patrz fotografia), ale dzięki szybkiej interwencji p. Jerzego Rąbalskiego została naprawiona.

Postawiony w latach trzydziestych XX wieku w miejsce wcześniejszego drewnianego. Napis: Tu spoczywają powstańcy 1863 r. Franciszek Makulski [i] Łączkowski. Znane jest imię drugiego powstańca – Lucjan Łączkowski [warto uzupełnić imię na podstawie krzyża]. Z listu Bolesława Makulskiego [syn Franciszka Makulskiego] emerytowanego sędziego grodzkiego w Końskich z dnia 28 lutego 1933 r. do Henryka Zawadzkiego, naczelnika Sądu Grodzkiego w Opatowie: Św.P. ojciec mój Franciszek stracony był 8

Krzyż kamienny z 1849 r., przy drodze Końskie – Wąsosz. O tej kapliczce w mojej rodzinie mówiło się Krzyż Greinerowski. Nazwa wzięła się zapewne z sentencji, którą kamieniarz umieścił na krzyżu: Fondator będący Nadleśny Francisek Greiner i Franciska Zona jego prosą O zdrowaś Maryia Anno 1849.Dziadek i babcia Janiszewscy, moja mama z siostrą mieszkali w leśniczówce w latach trzydziestych; stąd też zachowane fotografie przy kapliczce. Tu też moja mama na początku