Mnie już nie chce patrzyć się na te pogaduchy kiboli. Komuś nie chce się już ich zamalowywać. Musi się chcieć, by zawrzeć bliższą znajomość z tymi dżentelmenami od pogaduch.

Niedawno [październik 2009]  pracownicy remontujący rampę podjazdową i elewację sklepu „podjęli próbę zachowania zabytku dla przyszłych pokoleń”. Płytę zamurowano, by na drugi dzień z niewiadomych przyczyn odkuć z tynku. To nie jest ponury żart… Miejsce ekspozycji płyty jest dość nieszczególne. A może warto płytę wydobyć z miejsca gdzie jest narażona na uszkodzenia (rampy) i eksponować przy ulicy w odpowiedniej gablocie z objaśnieniem. Służę opisem: Płaskorzeźba – mogła ozdabiać

Mam nadzieję, że to są ostatnie dni tej namalowanej, już nieco wypłowiałej swastyki.

W mojej rodzinie ten budynek był dyżurnym obiektem marzeń. Gdyby ten budynek był moją własnością powtarzał mój ojciec (lata sześćdziesiąte) … i dalej była dłuższa tyrada dotycząca remontu. Gdybyśmy mieli pieniądze powtarzały młodzieńczo moje dzieci… Uważaliśmy, że jest to chyba najładniejszy budynek w Końskich. Siódmego października 2009 zburzono nasze marzenia. Ks. Józef Barański wspominał (1995 r.): „Mając lat 15, ze względów rodzinnych, przeniosłem się ze szkoły średniej w Końskich