muzeum

Kazimierz KapelFotografię udostępniła p. Agnieszka Byczkowska Kazimierz Kapel (Końskie 1895? – Rożki k. Radomia 11.10.1942 r.) – legionista Józefa Piłsudskiego, żołnierz na froncie wschodnim w walkach z bolszewikami, żołnierz II RP, żołnierz AK ps. Wróbel, zapomniany bohater… Z zakupem tej książki długo się wstrzymywałem. Nikt i nic nie zachęcało mnie do zakupu. Już pierwsze dotkniecie – przeglądam kartki: jestem zafascynowany wysoką jakością pracy wydawcy, rysunkami autora, samym […]

Skrzyszów koło Gowarczowa – od strony zachodniej.  To w głębi tych zarośli, około 50 metrów od skraju drogi ugrzązł w bagnie STUH 42. Było to w 1986 lub 1987 roku. Chodziłem ze swym pierwszym wykrywaczem – „lisem” w okolicach Gowarczowa. Trafiało się trochę łusek, a to puszka po masce, no i dużo złomu żelaznego, gdyż mój wykrywacz nie posiadał dyskryminacji. Mimo wszystko grzebałem sobie po polach i łąkach. Przy kolejnym z dołków usłyszałem za plecami zbliżające się

Końskie, wrzesień 1939 r. Niemieckie pojazdy pancerne na ulicy 3 Maja  [z kolekcji Rafała Ojrzanowskiego] Dzięki uprzejmości Rafała Ojrzanowskiego pokazuję fotografie z jego kolekcji. Widok obcych wojsk w naszym mieście (jeszcze w trakcie trwania walk wrześniowych w Polsce) wywołuje przygnębiające wrażenie. Końskie, wrzesień 1939 r. Niemieckie oddziały obok Annotargu  [z kolekcji Rafała Ojrzanowskiego] Końskie, wrzesień 1939r. Zniszczenia na stacji kolejowej  [z kolekcji Rafała

Podpis na fotografii: Przedstawienie amatorskie Uciekła mi przepióreczka Żeromskiego,  odegrana została przez Koneckie koło Akademickie dwa razy: 15 sierpnia 1925 roku  i 5 stycznia 1926 roku (reżyserował kol. Tadeusz Królikiewicz).  Obsada: księżniczka – St. Misiowcówna, Smugoniowa – Halina Himnerówna,  Przełęcki – Tadeusz Królikiewicz, Zabrzeziński – Stanisław Malanowicz,  Ciekocki – Emil Proskurnicki, Wilkosz – Pietrusiewicz, Bączkowski Henryk Zawadzki,  Kleniewicz – Stanisław

Okładka informuje: Wilno 1921. Biorę do ręki niewielki album nie przeczuwając treści. Już pierwsze fotografie oznajmiają mi, że mam do czynienia z dramatycznym zapisem kampanii wrześniowej 1939; od 1 do 16 września. Fotografie przedstawiające niemieckie samoloty, niemieckich żołnierzy… Z pozoru nie są dynamiczne jak na przedstawienie teatru działań wojennych. Tylko z pozoru. Pierwsze zaskoczenie i dramatyczna konstatacja: podpisy pod fotografiami wykonane są w języku polskim. Autorowi fotograficznego pamiętnika widać łatwiej było posługiwać

Podając treść zarządzenia z dnia 4 kwietnia 1917 roku można sobie żartować z zakazu farbowania jaj kurzych i handlu nimi. Musiał być to ważny problem, że władze wydały takie zarządzenie. Wyjaśnienie wydaje się chyba prozaiczne: W toku przedłużającej się wojny Austro-Węgry coraz częściej odczuwały problemy z jej finansowaniem. Dlatego też władze okupacyjne nie tylko ściągały kontyngenty żywnościowe z okupowanych terenów, ale również surowce wtórne. I dalej: W lutym

W 1958 r. wśród zachowanych pamiątek koneckiego Cechu Rzemiosł Różnych znajdował się „medalion srebrny Małachowskiego z 1698 r.”. Później zabytek ten zaginął i pozostało przypuszczenie, że chodzi o medal srebrny z 1748 r. wybity dla Jana Małachowskiego na 50 urodziny przez Mitzlera de Kolofa. Przypuszczenie to potwierdziła niedawna publikacja fotografii medalu z tekstem H. S. Zawadzkiego Odwiedziny u starego szewca Zielińskiego. Przypadek sprawił, że w tym samym czasie taki sam medal sprzedano

Niemieckie Kroniki Filmowe (Die Deutschen Wochenschauen) stać się miały narzędziem kształtującym w Niemczech jedyną prawidłową wizję wydarzeń zachodzących na świecie. Odpowiednio obrobione obrazy, zimny i zdecydowany komentarz lektora oraz towarzysząca nieustannie w tle muzyka marszowa, w niebywały sposób spełniały to zadanie i trafiały do niemieckiej mentalności. [P2P Net] Prezentowany kilkunastosekundowy fragment kroniki Ufa-Tonwoche nr 473 (17 minut 19 sekund) nosi datę 27.09.1939 rok (ujęcia zostały

Dowódcą zgrupowania powstańczego pod Szkucinem (w okręgu koneckim, powiecie opoczyńskim) był niejaki Zawadzki. Kim był ów tajemniczy Zawadzki? Ani jego pochodzenia socjalnego, ani miejsca urodzenia, czy zamieszkania, ani nawet imienia jego nie udało się ustalić. Nic też nie wiemy, czy miał on jakieś przygotowanie wojskowe; w niektórych przekazach drukowanych, Zawadzki tytułowany jest majorem, który to stopień sam sobie nadał [1]. Prawdopodobnie organizował on oddział powstańczy w oparciu o „Rozkaz

Rankiem, w piątek dnia 12 stycznia 1945 roku, z przyczółka sandomierskiego utworzonego kilka miesięcy wcześniej na lewym brzegu Wisły, ruszyła ofensywa oddziałów radzieckiego 1 Frontu Ukraińskiego. Dwa dni później z przyczółka warecko-magnuszewskiego ruszyły do natarcia oddziały 1 Frontu Białoruskiego. Na działania zaczepne Armii Czerwonej oczekiwała zarówno polska ludność cywilna jak i zamierzający bronić posiadanego terenu Niemcy. Znaki tożsamości niemieckich żołnierzy walczących w dywizjach