Antoni Borowiec – wielki artysta prowincjonalny
Zapraszamy do obejrzenia naszej nowej galerii.
Antoni Borowiec – wielki artysta prowincjonalny Czytaj dalej »
Skarby, skarby, skarby… Radoszyce 1794 rok
W Końskich działa kilka grup poszukiwaczy skarbów, w okolicy zapewne znacząco więcej – efektów ich pracy nie widać; a przecież jest muzeum [no, może chwilowo nie ma – wyburzono „urokliwy zakątek”, ale takich zakątków w Końskich jest ponoć że ho, ho]. Przekazuję zatem pierwszą partię ciekawych wycinków prasowych dotyczących radoszyckiego finału powstania kościuszkowskiego. Tajne kody [czytaj wskazówki] zawarte są w dwóch artykułach p. Henryka Seweryna Zawadzkiego z gazety
Dyszów k. Końskich. Kapliczka na grobli
Postument kamienny z żeliwnym krzyżem usytuowany kilkadziesiąt metrów od stalowego mostku i głównej drogi. Napis: BOŻE BĄDŹ MIŁOŚCIW 1843, obrys tarczy herbowej bez wykutego herbu. O kapliczce starsi mieszkańcy Dyszowa mówią hrabiowska i dodając, że pamiętają modlącą się tam hrabinę Tarnowską. Kapliczka kilka lat temu miała swoje „trudne chwile” (patrz fotografia), ale dzięki szybkiej interwencji p. Jerzego Rąbalskiego została naprawiona.
Rarytas z mojego zbioru
Tę książkę zawsze biorę do rąk z dużą atencją. Widać dobrą, przedwojenna oprawę introligatorską – ręcznie wykonywany ze złoceniami papier okładki, dyskretne tłoczone ozdobniki; widać dobrą rękę mistrza. Sama książka to dla mnie historyka amatora upragniony przedmiot. Jeszcze kilkanaście lat temu praktycznie niedostępna. Nieliczne egzemplarze pojawiały się na aukcjach bibliofilskich chociażby p. Andrzeja Metzgera z Kielc osiągały wysokie ceny (do kilkuset złotych). Mowa o Dekanacie
Końskie 1936 r. – wykaz jatek z mięsem koszernym
Rozpoczynam publikację ciekawych dokumentów z mojej kolekcji [dokumenty nie będę opatrywał komentarzem].
Końskie 1936 r. – wykaz jatek z mięsem koszernym Czytaj dalej »
Zapomniana tablica
Działo się w roku 1914 dnia 5 września, w pierwszym miesiącu wojny światowej, w której oddziały Józefa Piłsudskiego wystąpiły do walki z Rosją w celu odzyskania Niepodległej Ojczyzny. W tym dniu oddział kawalerii strzeleckiej pod dowództwem Władysława Beliny Prażmowskiego w składzie 1 plutonu Janusza Głuchowskiego (25. ułanów) idąc z Kielc przez Mniów opanował Końskie po stoczeniu na jego ulicach utarczki z 5 pułkiem Dragonów rosyjskich.Wersja rozszerzona tablicy wymieniała skład oddziału;
Taki sobie niezwykły kamień
Dlaczego tak duży kamień oznaczający zawarty kompromis i znaczący trwale granicę pomiędzy dwoma wsiami musiał być wykuty i położony w obecności sądu 23. października 1773 roku? Wyorany przez rolnika sąsiedniej wsi kilka lat temu, znajduje się na placu wioskowym od zachodniej strony kościoła. Proszę o podane miejscowości w jakiej znajduje się kamień. Liczę, że odkryją go zawodowi historycy, ogłoszą ów fakt w ważnych pismach i znajdą się pieniążki na jego
Końskie. Krzyż kamienny u zbiegu ulic Partyzantów i Sportowej
Postawiony w latach trzydziestych XX wieku w miejsce wcześniejszego drewnianego. Napis: Tu spoczywają powstańcy 1863 r. Franciszek Makulski [i] Łączkowski. Znane jest imię drugiego powstańca – Lucjan Łączkowski [warto uzupełnić imię na podstawie krzyża]. Z listu Bolesława Makulskiego [syn Franciszka Makulskiego] emerytowanego sędziego grodzkiego w Końskich z dnia 28 lutego 1933 r. do Henryka Zawadzkiego, naczelnika Sądu Grodzkiego w Opatowie: Św.P. ojciec mój Franciszek stracony był 8
Końskie. Krzyż kamienny u zbiegu ulic Partyzantów i Sportowej Czytaj dalej »
Barycz k. Końskich, cerkiew domowa
Wzniesiona dla potrzeb ludności wyznania prawosławnego; głównie dla stacjonujących w mieście i w zespole budynków koszarowych w Baryczy 25. Smoleńskiego i 27 Witebskiego Pułku Piechoty oraz urzędników rosyjskich i ich rodzin. O samej cerkwi wiem niewiele: mała, drewniana, rozebrana została w 1949 roku. W dwóch znanych mi albumach fotografii żołnierzy rosyjskich [album z ok 1890 r. i z 1914]; tylko w jednym znajduje się złej jakości fotografia tej cerkwi. Bardzo prawdopodobna lokalizacja cerkwi to miejsce
Końskie. Cheder na ulicy Wąskiej
Za moich młodych lat, to jest około 1907 r. [autor Henryk Seweryn Zawadzki] pamiętam, że jak przechodziło się z ulicy Kazanowskiej do Rynku uliczką zwaną Wąską, to po drodze, po lewej stronie była kamienica rozbrzmiewająca wieczornym hałasem. Mieścił się tam cheder [szkoła żydowska o charakterze religijnym]. Przez otwarte okna słychać było jednostajny gwar uczniów, czytających jednocześnie talmud. Czasami widziałem przed tym domem wystawione długie ławy szkolne, na których były ułożone